Over de geldigheid van een ontslag om dringende reden van een werknemer onder bewindvoering

Feiten

Een werknemer is regelmatig ongewettigd afwezig tijdens zijn werkuren. Na de vierde ingebrekestelling van zijn werkgever in dit verband, wordt hij bij een nieuwe ongewettigde afwezigheid ontslagen wegens dringende reden.

De voorlopige bewindvoerder van de werknemer betwist de geldigheid van het ontslag, omdat hij geen kopie van de ontslagbrief had ontvangen. Op de eerste werkdag van de werknemer, had de bewindvoerder de werkgever immers aangeschreven met de vraag om het loon van de werknemer te storten op een rekeningnummer onder zijn beheer. De bewindvoerder vordert een opzeggingsvergoeding voor de werkgever.

De werkgever betwist deze vordering en de zaak wordt voor de arbeidsrechtbank van Oudenaarde gebracht.

Beslissing van de Arbeidsrechtbank

Ten eerste wijst de rechtbank erop dat een ontslag om dringende reden een eenzijdige en onherroepelijke rechtshandeling is. De geldigheid van deze handeling hangt niet af van de ontvangst ervan door de bestemmeling. Het feit dat de bewindvoerder niet in kennis is gesteld, heeft dus op zich geen invloed op de geldigheid van het ontslag, noch op de beëindiging van de arbeidsovereenkomst.

Vervolgens herhaalt de rechtbank de belangrijkste regels inzake voorlopige bewindvoering in dit verband:

• Volgens artikel 499/12 van het oud Burgerlijk Wetboek worden betekening en kennisgeving aan de beschermde persoon én de bewindvoerder gedaan “voor zover de betekening of kennisgeving verband houdt met de opdracht van de bewindvoerder”.
• Volgens artikel 492/1 van het oud Burgerlijk Wetboek moet de vrederechter uitdrukkelijk bepalen voor welke handelingen de beschermde persoon onbekwaam wordt verklaard. Een van de mogelijkheden gaat over het uitoefenen van “rechten en verplichtingen op fiscaal en sociaal gebied”.

De rechtbank stelt vast dat het aangaan, uitvoeren of beëindigen van een arbeidsovereenkomst in deze zaak niet tot de opdrachten van de bewindvoerder behoorden.

Bijgevolg was de werkgever niet verplicht om de bewindvoerder in kennis te stellen van de ontslagbeslissing (en evenmin van de ingebrekestellingen inzake ongewettigde afwezigheden). De gegrondheid van de dringende reden zelf wordt eveneens erkend door de rechter, en bijgevolg wordt de vordering tot betaling van de opzeggingsvergoeding afgewezen wegens ongegrond.

Te onthouden ?

De kennisgeving van een ontslag wegens dringende reden aan een persoon onder bewindvoering, hoeft niet naar de bewindvoerder gestuurd te worden, indien en in zoverre deze materie niet tot de opdracht van de bewinvoerder behoort.

Bron : Arbeidsrechtbank Gent, afdeling Oudenaarde 13 mei 2025, A.R. n°24/15/A, onuitgegeven